Οι πρώτες αναφορές στην ιστορία της Κεφαλονιάς υπάρχουν από την περίοδο των Περσικών Πολέμων, κατά την οποία οι Κεφαλονίτες συμμετέχουν στη μάχη των Πλαταιών, ενώ το 434 π.Χ. κεφαλληνιακά πλοία λαμβάνουν μέρος στη ναυμαχία των Κορινθίων εναντίον των Κερκυραίων.
Στον Πελοποννησιακό πόλεμο, οι τέσσερις πόλεις της Κεφαλονιάς τάσσονται στο πλευρό των Αθηναίων.
Το 187 π.Χ., οι Ρωμαίοι καταλαμβάνουν το νησί μετά από μήνες συγκρούσεων και το καθιστούν στρατηγικό σημείο, με σκοπό να κατακτήσουν την ηπειρωτική χώρα. Το γεγονός αυτό καθιστά την Κεφαλονιά μια σημαντική ναυτική βάση, η οποία όμως, στα βάθη των αιώνων, απειλείται διαρκώς από εισβολείς και πειρατές.
Με τη διαίρεση του Ρωμαϊκού κράτους, το 495 μ.Χ, η Κεφαλονιά αποτελεί τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αντιμετωπίζει αποτελεσματικά σειρά επιθέσεων από πειρατές. Από τον 4ο έως τον 11ο αιώνα μ.Χ., το νησί απειλείται από τους πειρατές της Βόρειας Αφρικής, τους Σαρακηνούς.
Όταν η Βυζαντινή εποχή φτάνει στο τέλος της, το νησί γνωρίζει την κατοχή της Φραγκοκρατίας. Στη συνέχεια, το κατακτούν διαδοχικά Ορσίνι, Andegans και Toccans. Η κάθοδος των Νορμανδών στη Μεσόγειο δεν αφήνει αδιάφορο τον Ροβέρτο Γυισκάρδο, ο οποίος το 1084, αν και σημειώνει νίκες εναντίον των Ενετών και των Βυζαντινών, αποτυγχάνει να καταλάβει την Κεφαλονιά.
Γύρω στο 1480, το νησί πλήττεται από το πρώτο κύμα των οθωμανικών επιθέσεων με επικεφαλής τον Αχμέτ Πασά, οι οποίες έχουν ως συνέπεια έναν έρημο τόπο.
Η Κεφαλονιά, όπως και όλα τα Επτάνησα, γνωρίζουν την κυριαρχία των Βενετών. Το 1482, οι Βενετοί καταλαμβάνουν μετά από πολιορκία το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου και σφάζουν την τουρκική φρουρά.
Το 1538, οι Τούρκοι κάνουν νέα επίθεση και αιχμαλωτίζουν τους ντόπιους, τους οποίους και πουλούν ως δούλους στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.
Από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα, χάρη στον μεγάλο στόλο πλοίων, που έχει αναπτυχθεί, οι νησιώτες αναπτύσσουν εξαγωγική δραστηριότητα και το τοπικό φραγκοστάφυλλο φθάνει ακόμα και στις πιο μακρινές Αγορές του Κόσμου.
Ο φημισμένος πειρατής του Αιγαίου και αρχιναύαρχος του οθωμανικού στόλου, Χαϊρεντίν πασάς, γνωστός και ως Μπαρμπαρόσα, φθάνει στο Ιόνιο και το 1537, λεηλατεί την Κεφαλονιά.
Η τουρκική απειλή παύει να υφίσταται οριστικά μετά τη ναυμαχία της Ναυπάκτου, στην οποία συμμετέχουν μεταξύ άλλων και επτανησιακά πλοία. Το 1548, η Κεφαλονιά καταλαμβάνεται από τους Ενετούς.
Το 1797, γαλλικά στρατεύματα κατακτούν τα Επτάνησα και η Κεφαλονιά γίνεται τμήμα του Γαλλικού Διαμερίσματος της Ιθάκης. Σχηματίζεται προσωρινή δημοκρατική κυβέρνηση και καταρρίπτονται τίτλοι και προνόμια των ευγενών της Ενετοκρατίας.
Την επόμενη χρονιά, η Γαλλία παραδίδει τα Επτάνησα σε ρωσοτουρκικό στόλο και με τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης δημιουργείται η Επτάνησος Πολιτεία υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου. Το 1806, με τη Συνθήκη του Τιλσίτ, ο τσάρος παραχωρεί τα Επτάνησα ξανά στη Γαλλία, τα οποία μένουν υπό τον έλεγχό της έως το 1809.
Το 1809, ο Ναπολέων Α’ ηττάται και η Μεγάλη Βρετανία καταλαμβάνει την Κεφαλονιά, τη Ζάκυνθο και τα Κύθηρα. Το 1815, με τη Συνθήκη των Παρισίων, τα Επτάνησα αποτελούν τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου ως «Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων».
Οι Βρετανοί κατασκευάζουν μεγάλα δημόσια έργα, όπως είναι η Γέφυρα De Bosset. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη λίθινη γέφυρα στον κόσμο πάνω από τη θάλασσα, η οποία ενώνει τη λιμνοθάλασσα του Κούταβου με την άλλη πλευρά του κόλπου.
Ακόμη, κατασκευάζονται δρόμοι και χτίζονται το Δικαστικό Μέγαρο Αργοστολίου, το Τελωνείο και το Φανάρι των Αγίων Θεοδώρων.
Παρόλο που το νησί της Κεφαλονιάς παραμένει υπό Αγγλική κατοχή, συμμετέχει στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 εναντίον των Τούρκων. Παρά την ευεργετική για το νησί επιρροή των κατακτητών, επιδίωξη των γηγενών αποτελούσε η Ένωση με την Ελλάδα.
Το Μάιο του 1864, η Κεφαλονιά ενώνεται με την υπόλοιπη χώρα, αφού η Μεγάλη Βρετανία δωρίζει τα Επτάνησα στην Ελλάδα, με την Συνθήκη του Λονδίνου. Αιτία στέκεται ο γάμος ανάμεσα στην αδελφή του νέου Έλληνα βασιλιά, Αλεξάνδρα της Δανίας και τον πρίγκιπα Εδουάρδο της Ουαλίας, διάδοχο του Αγγλικού θρόνου.
Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ιταλοί, σύμμαχοι των Γερμανών, φτάνουν στην Κεφαλονιά σαν κατακτητές. Το Σεπτέμβριο του 1943, σημειώνεται Ιταλογερμανική σύρραξη, η οποία οδηγεί στη σφαγή 10.000 Ιταλών στρατιωτικών της «Μεραρχίας Acqui» από τους Γερμανούς.
Κατά τη νεότερη ιστορία της, η Κεφαλονιά πλήττεται από σεισμό, το 1953. Εξαιτίας της ισχυρής δόνησης, καταστρέφονται σχεδόν όλα τα μοναδικής αρχιτεκτονικής οικήματα του νησιού.
Έως σήμερα, διασώζονται σημαντικές αρχαιολογικές τοποθεσίες, όπως είναι οι αρχαίες πόλεις Σάμη και Κράνη, το καλοδιατηρημένο κάστρο του Αγίου Γεωργίου, που χτίστηκε τον 13ο αιώνα, η γέφυρα De Bosset, που σήμερα είναι πεζόδρομος, ο φάρος των Αγίων Θεοδώρων, βρετανικής κατασκευής, ο οποίος αναστηλώθηκε μετά τον σεισμό, σύμφωνα με την αρχική αρχιτεκτονική του, οι μυκηναϊκοί τάφοι και αρκετοί αρχαιοελληνικοί ναοί.
Oikos Boutique Residences
280 86 Πλατιές, Κεφαλονιά
Ελλάδα